હરિને

હરી, ઊભા કાં દરવાજે ?

મારા અવગુણનો ઓળંગી ઉંબર, માંડો પગલાં હળવે અંદર

ગૂંજે મારી કુટીર પછી, શંખ, ઝાલર પખવાજે.

હરી, ઊભા કાં દરવાજે ?

ભીંત તણું જાય ખૂલી ભાગ્ય

બની જાય શાશ્વત, આ સુખદ પળ,

મન મોભનું નાચી રહે સતત

ખૂણે ખૂણા બસ, ઝળહળ ઝળહળ.

પરમ દર્શનનો અઢળક આનંદ, શ્વાસ શ્વાસના સૂરે ગાજે

હરી, ઊભા કાં દરવાજે ?

ચરણ પખાળવા કર આતુર

રૂપ નિરખવા આંખો,

હથેળીની અટપટી રેખાને

તમ પરમ પૂણ્ય ચહેરે, ઢાંકો

તમે જ સ્વજન ને તમે જ વ્હાલા, પૂજન કરું મુજ રંક અવાજે

હરી, ઊભા કાં દરવાજે ?

નીતિન વિ મહેતા